Afgelopen donderdag vond er in de Panama in Amsterdam een driedubbel feest plaats voor zangeres Dewi. Het was haar verjaardag (9 september), ze presenteerde haar nieuwe single 'Sour' en de cover van de Playboy zou onthuld worden. Juist ja, de Playboy. Dewi was ditmaal de bekende Nederlander die aan de lokroep van hoofdredacteur Jan Heemskerk gehoor heeft gegeven.
Normaal gesproken is Dewi niet het soort artiest waar we hier op Jimmy Alter veel aandacht aan geven. Aan overgeproduceerde popmuziek wordt al genoeg aandacht geschonken, en shows als Idols en Popstars brengen over het algemeen niet het soort artiest voort waar de gemiddelde Jimmy Alter-ganger op zit te wachten. Maar dan krijgen we een uitnodiging van Playboy binnen. Tsja, ook Jimmy Alter valt om te kopen met steekpenningen. Zonder echt te weten wat ik precies moet verwachten van een Playboy release-party sta ik daarom dan ook op donderdag 9 september bij Panama voor de deur. Naast een metershoog konijnenhoofd. Het onmiskenbare logo van Playboy, dat zelfs al bekend is bij twee jochies van een jaar of tien die voorbij fietsen. "Hé moet je kijken! Playboy!" Ook de bouwvakkers die aan de overkant bezig zijn, vinden het gebeuren allemaal heel interessant en nemen even pauze om met hun mobieltjes te filmen. "Misschien doen ze wel een fotoshoot!"
Een fotoshoot wordt er helaas niet gehouden, maar binnen gebeurt genoeg om je over te verbazen. Aangekomen bij de dames van de gastenlijst blijk ik niet op de lijst te staan. Of ik even wil wachten. Dat wil ik natuurlijk wel, maar terwijl ze alweer met de volgende gasten bezig zijn loop ik maar gewoon verder. Geen haan die ernaar kraait. Het is even wachten (ook Playboy release parties beginnen niet stipt op tijd), maar dan trekt de manager van Dewi een fles champagne open en verklaart het feest officieel voor geopend. Met de drukte valt het wel mee. Een aantal mensen van de schrijvende pers, wat familie van Dewi, wat vrienden en fotografen. Veel fotografen. Terwijl ik aan m’n prosecco nip (het was helaas toch geen champagne) en om me heen kijk, valt het op dat naast de aanhang van Dewi en de gasten die professioneel aanwezig zijn, er vooral sleazy hipsters rondlopen. Wie ze zijn en wat zie hier doen, geen idee. Typisch Panama publiek. Maar goed, zelf word ik met mijn snor en leren jas ook vreemd aangekeken. Gelukkig gaat het hier niet om de sleazy hipsters en al helemaal niet om mij. Terwijl de aanwezige Playboy bunnies met iedereen op de foto gaan, wordt het plotseling donker en knalt er muziek door de speakers.
Door al het Playboy geweld zou je bijna vergeten dat het vandaag ook om muziek gaat. Een lading dansers knalt het podium op en Dewi komt tevoorschijn. Haar nieuwe single Sour wordt hier officieel gepresenteerd. Het nummer heeft al de nodige aandacht gekregen en wordt over het algemeen goed ontvangen. Voor mij is dit de eerste keer dat ik het nummer hoor, maar het blijft die dag nog lang in mijn hoofd zitten. Een tekst die niet al te ingewikkeld is en net genoeg dubbelzinnigheid bevat om zowel sexy te zijn als een lading te bevatten ('I need some sweet in my mouth / to take away the sour'). Een melodie die je na één minuut al mee kan neuriëren en een stem die stiekem gewoon best wel goed is. Dit is duidelijk een popnummer waar Dewi hoge ogen mee kan gaan gooien. Na deze energieke opening stopt de muziek weer, want het gaat hier tenslotte om een single presentatie (een voor mij tot vorige week onbekend fenomeen -ik kende alleen het bestaan van album presentaties).
Na het energieke geweld van de single is het dan tijd voor de onthulling van de cover van de Playboy. Een metershoge versie van het voorblad wordt onthuld door Jan Heemskerk en we zien een Dewi die er uit ziet als een prachtige vrouw. Zelf is ze enthousiast over het hele gebeuren en op de vraag 'Jan! Waarom Dewi?' geeft de hoofdredacteur het antwoord 'Duh!' terwijl hij naar Dewi wijst. Gegrinnik. Gelach. Het is al met al een gezellige bijeenkomst. Na honderdduizend foto’s is het dan weer tijd voor meer muziek. Meer muziek? Ja, want de B-kant van de single bestaat uit een akoestische versie van het nummer Sour. Onder begeleiding van een akoestische gitaar en sambaballen laat Dewi horen dat ze toch echt wel een erg goede zangeres is. Gestript van alle overgeproduceerde gladheid en bombast blijkt Sour ook een vrij aardig liedje te zijn. Hierna was het over met de show. Dewi ging zich klaar maken voor de pers, waar ondergetekende ook bij hoorde. Aangezien ik pas rond half zes was ingepland voor een interview en het nog maar 16u was, ging ik even een ommetje doen. Toen ik rond tien over vijf weer terug was, bleek dat alle interviews al waren gedaan en Dewi eigenlijk al wilde stoppen. Met enige overredingskracht bleek ze toch nog wel even wat tijd vrij te willen maken.
Jimmy Alter: Dewi, ten eerste: gefeliciteerd! Met je verjaardag, de Playboy onthulling en natuurlijk de single release. Hoe voelt het nu de Playboy dan eindelijk in de schappen ligt?
Dewi: Geweldig! Ik ben ook erg opgelucht dat het nu zover is.
J.A.: Had je van te voren een bepaald idee hoe het zou zijn als iedereen je zo kon zien? Voelt dat anders nu het daadwerkelijk zover is?
Dewi: Ja natuurlijk heb je er bepaalde gedachten bij van te voren. Maar gelukkig heb ik wel veel positieve reacties gehad, ook al op de eerder uitgelekte foto’s. Maar hoe het straks gaat voelen besef ik me nu nog niet helemaal. Dat is nog even afwachten tot mensen echt de Playboy in handen hebben.
J.A.: Even over dat lekken. In eerste instantie zou daardoor de serie in Playboy helemaal niet doorgaan. Een half jaar geleden kwam dat uitgebreid in de pers. Nu is het uiteindelijk toch doorgegaan, tegelijk met je single release. Op deze manier heb je in een jaar tijd veel in de spotlights gestaan. Uiteindelijk komt dat lekken dus wel goed uit en lijkt het een verdomd goede marketingstrategie.
Dewi: Ja, daar lijkt het wel op he? (lacht) Er is op deze manier wel twee keer veel aandacht gekomen in de pers, maar dat lekken was echt niet gepland. Toen heeft het veel geld gekost en ik was er echt kapot van. Daarom ben ik zo blij dat het nu toch doorgegaan is. Helemaal nu het samen met mijn verjaardag en mijn single release valt.
J.A.: Juist ja, muziek! Je bent ver gekomen sinds Idols. Je zag er toen vrij edgy uit, wat waren toen je muzikale dromen en voorbeelden?
Dewi: Echt muzikale dromen had ik toen nog niet. Ik vond zingen altijd wel leuk, maar was er niet professioneel mee bezig, ook niet qua verwachtingen. Toen ik Idols deed kwam ik erachter dat ik het echt te gek vond. Zingen, performen voor mensen, die energie geven en weer terug krijgen. Pas vanaf toen begon ik te denken dat ik echt wat in de muziek wilde gaan doen. En voorbeelden, ja vooral echte zangeressen en performers. Ik vind bijvoorbeeld Beyoncé en Alicia Keys echt geweldig.
J.A.: Je nieuwe single Sour klinkt vrij volwassen, vooral de akoestische versie is mooi. Welke kant wil je zelfs het liefste op gaan, richting de poppy kant of richting de meer soulvolle kant?
Dewi: Allebei! Absoluut. Ik hou heel erg van de performance en de energie van de popkant. Ook het dansen erbij en hele show spreken me erg aan. Tegelijk zou ik ook niet zonder de andere kant kunnen, waar je je meer als zangeres kan laten gelden en je gevoel in de liedjes kan stoppen. Ik wil zoveel mogelijk beide kanten blijven combineren, daarom ben ik ook zo blij dat het label heeft besloten om de akoestische versie ook op de single te zetten. Zo kan ik verschillende kanten van mijzelf laten horen.
J.A.: Je zit nu bij een nieuw platenlabel, Diesel Joy Records. Op je vorige album was je zelf overal erg bij betrokken, denk je dat dat ook het geval zal zijn bij je nieuwe label?
Dewi: Ik weet niet of het in dezelfde mate zal zijn, maar ik wil wel overal bij betrokken blijven. Voor mij is het ook heel leerzaam om met deze mensen samen te werken, omdat ze erg goed zijn. Ik leer zelf nu ook veel bij en probeer zelf ook stukken te schrijven en leer na te denken over de juiste melodielijnen die catchy zijn. Momenteel kan ik dat nog niet goed genoeg om een album mee te vullen, maar die kant wil ik wel graag opgaan.
J.A.: Je label zit in Londen en je single krijgt een internationale release. Zie je een internationale carrière voor je en heb je daarin ook een bepaalde deadline voor jezelf gesteld?
Dewi: Ja, de single komt in veel landen uit, dat is echt te gek! Zelfs helemaal in Indonesië en daar schijnt ie ook erg aan te slaan. Het zou zomaar kunnen dat de boel in één keer helemaal losbarst en dat ik dan de wereld over moet. Volgens mijn label moet ik me daar in ieder geval op instellen. Een deadline heb ik niet echt voor mezelf gesteld, voorlopig wil ik dit zo lang mogelijk blijven doen.
J.A.: Dan iets dichter bij huis: je organiseert ook regelmatig ‘Dewi-jam’ hier in de Panama, waar beginnende artiesten kunnen optreden. Hoe is dit zo gekomen?
Dewi: Nou, ik zag om me heen dat het gewoon erg moeilijk is voor veel mensen om daadwerkelijk op een podium op te kunnen treden. Ook veel mensen die ik ken uit mijn Idols periode die erg goed kunnen zingen kwamen bijna niet aan de bak. Ik wilde een podium bieden voor deze mensen, zodat ze konden laten horen wat ze allemaal kunnen. Je staat af en toe echt versteld van de kwaliteit en diversiteit van sommige artiesten. Ik houd wel zelf bij wie er optreedt, want ik wil niet dat het een soort Idols auditie ronde wordt. Mensen betalen toch entree en dan willen ze niet een stel mongolen op het podium zien. Er moet wel kwaliteit staan.
En toen ging Dewi naar familie toe om te feesten. Ik bleef achter met een gesigneerde single. En de Playboy. Toch maar eens naar die foto’s kijken…
(Geschreven voor www.jimmyalter.nl)
Een fotoshoot wordt er helaas niet gehouden, maar binnen gebeurt genoeg om je over te verbazen. Aangekomen bij de dames van de gastenlijst blijk ik niet op de lijst te staan. Of ik even wil wachten. Dat wil ik natuurlijk wel, maar terwijl ze alweer met de volgende gasten bezig zijn loop ik maar gewoon verder. Geen haan die ernaar kraait. Het is even wachten (ook Playboy release parties beginnen niet stipt op tijd), maar dan trekt de manager van Dewi een fles champagne open en verklaart het feest officieel voor geopend. Met de drukte valt het wel mee. Een aantal mensen van de schrijvende pers, wat familie van Dewi, wat vrienden en fotografen. Veel fotografen. Terwijl ik aan m’n prosecco nip (het was helaas toch geen champagne) en om me heen kijk, valt het op dat naast de aanhang van Dewi en de gasten die professioneel aanwezig zijn, er vooral sleazy hipsters rondlopen. Wie ze zijn en wat zie hier doen, geen idee. Typisch Panama publiek. Maar goed, zelf word ik met mijn snor en leren jas ook vreemd aangekeken. Gelukkig gaat het hier niet om de sleazy hipsters en al helemaal niet om mij. Terwijl de aanwezige Playboy bunnies met iedereen op de foto gaan, wordt het plotseling donker en knalt er muziek door de speakers.
Door al het Playboy geweld zou je bijna vergeten dat het vandaag ook om muziek gaat. Een lading dansers knalt het podium op en Dewi komt tevoorschijn. Haar nieuwe single Sour wordt hier officieel gepresenteerd. Het nummer heeft al de nodige aandacht gekregen en wordt over het algemeen goed ontvangen. Voor mij is dit de eerste keer dat ik het nummer hoor, maar het blijft die dag nog lang in mijn hoofd zitten. Een tekst die niet al te ingewikkeld is en net genoeg dubbelzinnigheid bevat om zowel sexy te zijn als een lading te bevatten ('I need some sweet in my mouth / to take away the sour'). Een melodie die je na één minuut al mee kan neuriëren en een stem die stiekem gewoon best wel goed is. Dit is duidelijk een popnummer waar Dewi hoge ogen mee kan gaan gooien. Na deze energieke opening stopt de muziek weer, want het gaat hier tenslotte om een single presentatie (een voor mij tot vorige week onbekend fenomeen -ik kende alleen het bestaan van album presentaties).
Na het energieke geweld van de single is het dan tijd voor de onthulling van de cover van de Playboy. Een metershoge versie van het voorblad wordt onthuld door Jan Heemskerk en we zien een Dewi die er uit ziet als een prachtige vrouw. Zelf is ze enthousiast over het hele gebeuren en op de vraag 'Jan! Waarom Dewi?' geeft de hoofdredacteur het antwoord 'Duh!' terwijl hij naar Dewi wijst. Gegrinnik. Gelach. Het is al met al een gezellige bijeenkomst. Na honderdduizend foto’s is het dan weer tijd voor meer muziek. Meer muziek? Ja, want de B-kant van de single bestaat uit een akoestische versie van het nummer Sour. Onder begeleiding van een akoestische gitaar en sambaballen laat Dewi horen dat ze toch echt wel een erg goede zangeres is. Gestript van alle overgeproduceerde gladheid en bombast blijkt Sour ook een vrij aardig liedje te zijn. Hierna was het over met de show. Dewi ging zich klaar maken voor de pers, waar ondergetekende ook bij hoorde. Aangezien ik pas rond half zes was ingepland voor een interview en het nog maar 16u was, ging ik even een ommetje doen. Toen ik rond tien over vijf weer terug was, bleek dat alle interviews al waren gedaan en Dewi eigenlijk al wilde stoppen. Met enige overredingskracht bleek ze toch nog wel even wat tijd vrij te willen maken.
Jimmy Alter: Dewi, ten eerste: gefeliciteerd! Met je verjaardag, de Playboy onthulling en natuurlijk de single release. Hoe voelt het nu de Playboy dan eindelijk in de schappen ligt?
Dewi: Geweldig! Ik ben ook erg opgelucht dat het nu zover is.
J.A.: Had je van te voren een bepaald idee hoe het zou zijn als iedereen je zo kon zien? Voelt dat anders nu het daadwerkelijk zover is?
Dewi: Ja natuurlijk heb je er bepaalde gedachten bij van te voren. Maar gelukkig heb ik wel veel positieve reacties gehad, ook al op de eerder uitgelekte foto’s. Maar hoe het straks gaat voelen besef ik me nu nog niet helemaal. Dat is nog even afwachten tot mensen echt de Playboy in handen hebben.
J.A.: Even over dat lekken. In eerste instantie zou daardoor de serie in Playboy helemaal niet doorgaan. Een half jaar geleden kwam dat uitgebreid in de pers. Nu is het uiteindelijk toch doorgegaan, tegelijk met je single release. Op deze manier heb je in een jaar tijd veel in de spotlights gestaan. Uiteindelijk komt dat lekken dus wel goed uit en lijkt het een verdomd goede marketingstrategie.
Dewi: Ja, daar lijkt het wel op he? (lacht) Er is op deze manier wel twee keer veel aandacht gekomen in de pers, maar dat lekken was echt niet gepland. Toen heeft het veel geld gekost en ik was er echt kapot van. Daarom ben ik zo blij dat het nu toch doorgegaan is. Helemaal nu het samen met mijn verjaardag en mijn single release valt.
J.A.: Juist ja, muziek! Je bent ver gekomen sinds Idols. Je zag er toen vrij edgy uit, wat waren toen je muzikale dromen en voorbeelden?
Dewi: Echt muzikale dromen had ik toen nog niet. Ik vond zingen altijd wel leuk, maar was er niet professioneel mee bezig, ook niet qua verwachtingen. Toen ik Idols deed kwam ik erachter dat ik het echt te gek vond. Zingen, performen voor mensen, die energie geven en weer terug krijgen. Pas vanaf toen begon ik te denken dat ik echt wat in de muziek wilde gaan doen. En voorbeelden, ja vooral echte zangeressen en performers. Ik vind bijvoorbeeld Beyoncé en Alicia Keys echt geweldig.
J.A.: Je nieuwe single Sour klinkt vrij volwassen, vooral de akoestische versie is mooi. Welke kant wil je zelfs het liefste op gaan, richting de poppy kant of richting de meer soulvolle kant?
Dewi: Allebei! Absoluut. Ik hou heel erg van de performance en de energie van de popkant. Ook het dansen erbij en hele show spreken me erg aan. Tegelijk zou ik ook niet zonder de andere kant kunnen, waar je je meer als zangeres kan laten gelden en je gevoel in de liedjes kan stoppen. Ik wil zoveel mogelijk beide kanten blijven combineren, daarom ben ik ook zo blij dat het label heeft besloten om de akoestische versie ook op de single te zetten. Zo kan ik verschillende kanten van mijzelf laten horen.
J.A.: Je zit nu bij een nieuw platenlabel, Diesel Joy Records. Op je vorige album was je zelf overal erg bij betrokken, denk je dat dat ook het geval zal zijn bij je nieuwe label?
Dewi: Ik weet niet of het in dezelfde mate zal zijn, maar ik wil wel overal bij betrokken blijven. Voor mij is het ook heel leerzaam om met deze mensen samen te werken, omdat ze erg goed zijn. Ik leer zelf nu ook veel bij en probeer zelf ook stukken te schrijven en leer na te denken over de juiste melodielijnen die catchy zijn. Momenteel kan ik dat nog niet goed genoeg om een album mee te vullen, maar die kant wil ik wel graag opgaan.
J.A.: Je label zit in Londen en je single krijgt een internationale release. Zie je een internationale carrière voor je en heb je daarin ook een bepaalde deadline voor jezelf gesteld?
Dewi: Ja, de single komt in veel landen uit, dat is echt te gek! Zelfs helemaal in Indonesië en daar schijnt ie ook erg aan te slaan. Het zou zomaar kunnen dat de boel in één keer helemaal losbarst en dat ik dan de wereld over moet. Volgens mijn label moet ik me daar in ieder geval op instellen. Een deadline heb ik niet echt voor mezelf gesteld, voorlopig wil ik dit zo lang mogelijk blijven doen.
J.A.: Dan iets dichter bij huis: je organiseert ook regelmatig ‘Dewi-jam’ hier in de Panama, waar beginnende artiesten kunnen optreden. Hoe is dit zo gekomen?
Dewi: Nou, ik zag om me heen dat het gewoon erg moeilijk is voor veel mensen om daadwerkelijk op een podium op te kunnen treden. Ook veel mensen die ik ken uit mijn Idols periode die erg goed kunnen zingen kwamen bijna niet aan de bak. Ik wilde een podium bieden voor deze mensen, zodat ze konden laten horen wat ze allemaal kunnen. Je staat af en toe echt versteld van de kwaliteit en diversiteit van sommige artiesten. Ik houd wel zelf bij wie er optreedt, want ik wil niet dat het een soort Idols auditie ronde wordt. Mensen betalen toch entree en dan willen ze niet een stel mongolen op het podium zien. Er moet wel kwaliteit staan.
En toen ging Dewi naar familie toe om te feesten. Ik bleef achter met een gesigneerde single. En de Playboy. Toch maar eens naar die foto’s kijken…
(Geschreven voor www.jimmyalter.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten