In opdracht van de makers van de fantastische serie Benidorm Bastards hadden Tim Vanhamel en Pascal Deweze een aantal nummers gemaakt in de stijl van de jaren zestig. De samenwerking tussen deze oudgedienden uit de Belgische muziek scene (Millionaire, Eagles of Death Metal, Metal Molly, Sukilove) beviel zo goed dat ze besloten een volledig album op te nemen onder de naam Broken Glass Heroes. Het resultaat, Grandchildren of the Revolution, mag er zeer zeker zijn. Een heerlijk luisterbaar album vol sixties sounds, maar met een hedendaags randje. Jimmy Alter sprak de twee in het Backstage Hotel in Amsterdam.
Pascal steekt gelijk van wal over zijn favoriete artiest. “Ik vind zoiets als Celine Dion werkelijk verschrikkelijk, daar word ik echt lichamelijk niet goed van.” Van Celine Dion komen we op Las Vegas, waar zij tegenwoordig alleen nog maar speelt. In tegenstelling tot Celine Dion kunnen Frank Sinatra en Elvis Presley, die ook met regelmaat in Las Vegas optraden, wel op bijval rekenen. Voor Tim begon de liefde voor muziek zelfs met Elvis Presley, vroeger. “Ja, Elvis, en dan steeds verder zoeken he, van oude blues tot aan Frank Zappa tot aan Kurt Cobain. De klootzak.” Zelf zien ze zichzelf ook nog wel in Las Vegas staan, als coverduo van Siegfried en Roy. “Ja, die twee homosexuelen met hun tijgers.”
Over naar het echte interview dan maar. Blijkbaar bevalt de samenwerking de heren goed, gezien het album als resultaat. Op de vraag of er verdere plannen zijn, reageren ze voorzichtig. Tim: “Ik vind het het mooiste als er onverwachte dingen gebeuren. Zoals dat tweede album van the Raconteurs zo snel, dat verwacht niemand, dat vind ik te gek. Maar je herkent natuurlijk wel tijdens het samenspelen of iets klopt en of je daar mee verder wil.” Pascal: “We zijn begonnen in opdracht van de seriemakers, maar we hebben het afgemaakt omdat het plezant is.” Beide heren hebben in hun verleden wel eens steviger muziek gemaakt dan het zomerse Grandchildren of the Revolution, maar of die richting met Broken Glass Heroes zal worden ingeslagen laten ze in het midden. Pascal: “Daar zaten we wel aan te denken, maar we hebben geen vaste plannen. Als het komt, dan komt het. We willen in ieder geval niet zomaar even deel 2 schrijven.” Tim: “We hebben deze nummers binnen een bepaald kader geschreven, voor de serie. Met heel veel liefde hoor, maar misschien dat we het wel naar de next level willen tillen, met lange psychedelische nummers.” Er ligt in ieder geval nog materiaal op de planken voor een eventueel nieuw album. Tim: “In de zomer hebben we vooral gerepeteerd voor de liveshows, maar er komt nog een tweede serie van Benidorm Bastards en we haddden toegezegd daar ook nog 10 nummers voor te schrijven. Eind augustus kwam ineens het besef dat we dat nog steeds moesten doen, dus wij snel nog 10 nummers maken. Toen die af waren dachten we bijna: dit is een tweede album, zo goed waren ze.”
Afgelopen zomer stonden de mannen op Pukkelpop, zonder vrijwel enige live-ervaring met deze muziek. Toch ging het hun goed af en hebben ze zin in een tour. Pascal: “We hebben een paar shows gehad nu, dat was erg plezant. We hebben nog een aantal shows voor de boeg in Nederland en in het voorjaar een clubtour in Vlaanderen.” Tim: “We hebben ook erg goede professionele muzikanten om ons heen verzameld, dat is erg fijn. Ze hebben veel ervaring en kunnen zaken goed inschatten.” Pascal: “We hebben geen kneusjes op het podium staan, dat is ook wel nodig. Ik ben de laatste jaren ook wel verwend geraakt met goede muzikanten om me heen, die je niet alles hoeft uit te leggen.” Tim: “We zijn ook geen 18 meer he, zo van we mogen hier spelen en dat is al tof. We willen het goed doen en hebben geen geduld meer om aan te klooien.” Een speciale plek waar ze nog zouden willen spelen hebben ze eigenlijk niet. Tim: “Ik hoef niet meer per se ergens te spelen, dat maakt me niet zoveel uit.” Pascal: “Hoewel, misschien in San Francisco, daar zou onze muziek goed passen, in de Fillmore bijvoorbeeld, maar dat zal er wel niet in zitten.” Tim: “Daar heb ik gespeeld man, met Creature with the Atom Brain in het voorprogramma van the Jesus and the Mary Chain. Dat is heus wel mogelijk.” Pascal: “Dat zou wel een mooie plek zijn voor onze muziek. Misschien dat wij als Europeanen wel jonge Amerikanen kunnen introduceren in hun eigen erfgoed.”
Over introducties gesproken. De plaat is uiteindelijk een soort blauwdruk van de sixties geworden, met veel verschillende genres die aan bod komen. Het lijkt bijna een soort introductie aan de jeugd van oude bands. Tim ziet het niet zo idealistisch: “Nee, ik heb werkelijk niets te zeggen aan de jeugd. We vinden het gewoon mooie muziek.” Pascal: “In eerste instantie was het ook de opdracht voor de serie, dat we verschillende facetten van de jaren zestig opnamen in de nummers, maar uiteindelijk kwamen de verschillende stijlen vrij vloeiend. We pakten wat van hier en daar. We hadden geen ambitie om bepaalde artiesten onder het licht te brengen.” Over hum ambities wat betreft de toekomst zijn Pascal en Tim redelijk nuchter. Tim: “We hebben niet echt een plan, we doen gewoon wat er op ons pad komt. Als iemand ons vraagt om in Duitsland te spelen, ja natuurlijk, dat is toch de max man, samen met je maten in een bus rondtouren.” Pascal: “De mensen om ons heen zijn naast goede muzikanten ook nog eens hilarische mensen, dus dat is goed vol te houden. En verder ja, Benidorm Bastards heeft een prijs gewonnen [de Roos van Montreux, NT ] en wordt waarschijnlijk verkocht aan verschillende landen, dus misschien dat de muziek ook op die manier wordt verspreid. Dat weet je natuurlijk nooit, maar het zou leuk zijn.” En het is Pascal en Tim van harte gegund hun muziek verder te verspreiden, want hun album luistert heerlijk weg.
(Geschreven voor Jimmy Alter)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten