Black Decades - De helende werking van herrie

De Nederlandse black metalband Black Decades is onlangs de studio in gedoken om te werken aan hun nieuwe album. Deze week werd bekend dat de band is toegevoegd aan de reeds imposante lijst van topbands die dit jaar op Roadburn aan zullen treden. Genoeg reden om terug te blikken op een interview dat ik met de band had in 2016, opdat we met extra veel enthousiasme vooruit kunnen kijken naar wat Black Decades nog brengen gaat.

Teringherrie kan een perfect werktuig zijn in het omgaan met de afgrijselijke kanten van het verleden. Black Decades heeft dit middel omarmd en raakt in haar zelfreiniging tevens de uiterste randen van een rafelschoonheid aan. In 2016 sprak ik met gitarist Thale Roosien en toenmalig zanger Mark van de Maat, die inmiddels is opgevolgd door nieuwe zanger Johan van Hattum.

Zet drie muziekliefhebbers bij elkaar aan een tafel op een zonnig terras van de Tolhuistuin te Amsterdam en in plaats van het geplande interview wordt er het eerste half uur gewoon over muziek gepraat. Thale Roosien en Mark van de Maat, gitarist en zanger van de Nederlandse blackmetalband Black Decades (met stevige invloeden van doom en crust), zijn alleszins niet voor een genre te vangen. De heren kennen elkaar alsook William te Morsche (drums) en Marcel van Losser (bas) uit Twente en hebben er al een aardige geschiedenis in de muziekwereld opzitten met punkbands als Cathode, Kriegstanz en The Barnhouse Effect.

Gitarist Thale Roosien. Photo by Theo Smits

Geeshie Wiley

Bij navraag naar het door vrienden opgerichte label Toztizok Zoundz, waarop Hideous Life is uitgekomen, prijzen beiden de eclectische catalogus. “We vinden het een bepaalde charme hebben om onze plaat niet op een metallabel uit te brengen, maar op een label dat zich richt op allerlei aparte muziek. Daar voelen we ons bij thuis.” Roosien illustreert dit door te beginnen over een artiest als Geeshie Wiley. “In haar nummer ‘Skinny Legs Blues’, een 78-toerenplaat, zingt ze als zwarte vrouw in de jaren 1920 over een verkrachting en de moord op die verkrachter. Dat is een beklemmende luisterervaring.” Ook Van de Maat heeft muzikale interesses buiten het hardere werk, wat ook tot uiting komt in zijn eigen label Knekelhuis, waarmee hij naar eigen zeggen ‘eigenaardige’ muziek uitbrengt op vinyl. “Vanaf 2005 ben ik me gaan verdiepen in elektronische muziek. Voor die tijd had ik me zo vastgebeten in punk en hardcore, dat ik daar even helemaal klaar mee was. Ik wilde weer vrij muzikaal kunnen ademhalen.” Roosien bedenkt zich dat hij zelf ook nog elektronische muziek heeft gemaakt, onder de intrigerende naam schaduwmacht//paranoia.

Gribusbende

Toch even terug naar de harde muziek en dan vooral de punkwereld. Zowel Van de Maat als Roosien is onderdeel geweest van de crustpunkband Cathode, waarmee ook veel in het buitenland opgetreden werd. Dat leverde bijzondere verhalen op. “Ik ben in Chili ooit eens aangevlogen door een meisje dat mijn keel dichtkneep,” vertelt Van de Maat met een nog altijd lichte verbazing. “En in Porte Alegre ging het gerucht dat een groep anarcho-punks een vete had met oi!-punkers en dat er met HIV geinfecteerde naalden in ruggen werden gestoken...” Roosien heeft met de d-beat groep Kriegstanz een aantal weken door de Verenigde Staten getoured. “We deden een tour samen met Seein’ Red en Bury the Living en speelden voornamelijk in huizen. Dat was vaak een gribusbende waarbij je je afvroeg hoe mensen daar in godsnaam konden leven. Maar het was wel ruig.”

Toenmalig Black Decades zanger Mark van de Maat. Photo by Theo Smits

Tijdsdocument

Op een gegeven moment werkte de punkenergie niet meer als voorheen. “We hadden de behoefte om iets anders te gaan doen, om zonder beperkingen en specifieke kaders weer muziek te maken. Uit een jam ontstond het nummer ‘White Noise’ en dat voelde weer als vrij zwemmen. Vandaar uit zijn we eigenlijk al experimenterende verder gegaan met Black Decades. Uiteindelijk moeten de nummers natuurlijk een bepaalde coherentie en urgentie hebben, plus een mate van ruigheid, zowel in klank als in aanpak.” Van de Maat beaamt dat en geeft aan dat hij in zijn teksten dat ook opzoekt. “Toen we in het begin bij elkaar kwamen, zaten we alle vier in een kloteperiode en dat uit zich in de muziek.” Wat dat betreft lijkt Hideous Life dus een oprechte titel. “Absoluut”, aldus Roosien. “Ik wil daar best eerlijk in zijn. Ik kamp al tijden met depressies en dat vertaalt zich in de muziek die we maken. De plaat is voor ons een soort catharsis. Het fysieke effect van het snelle spelen en het harde volume speelt daarbij ook een rol. Maar ook humor, het moet niet overdreven serieus worden. Genieten is ook belangrijk.” Van de Maat ziet dat de band inmiddels een wat lichtere kant op gaat. “Hideous Life is een tijdsdocument vol duisternis. De nieuwe muziek is opener, minder dichtgespijkerd, echt een volgend hoofdstuk.”


Auteur: Niels Tubbing
Oorspronkelijk geschreven voor Gonzo (circus) #134